y: Koło Nr 22 - Koszalin Miasto

TAKI SLICZNY ON JEST

Należy do ryb gatunku łososiowatych; zaliczany jest do tzw. rybiej arystokracji. Warunkiem jego egzystencji jest czysta, dobrze natleniona woda. Występuje gdzie dno jest twarde, piaszczyste, pokryte żwirem i licznymi większymi kamieniami. Pożywienie jego stanowią owady nawodne, małe rybki, przy czym nie gardzi osobnikami własnego gatunku. Pstrąg potokowy występuje na Podkarpaciu i w Sudetach, spotkamy go też w rzekach pomorskich i mazurskich, gdzie ma lepsze warunki bytowania, tu też osiąga ciężar przekraczający 3 kg przy długości powyżej 60cm. W potokach górskich rzadko przekracza 1kg i długość 40 cm. Pstrąga szukać będziemy w miejscach występowania licznych kryjówek tj. dołków, kamieni, podmyć brzegowych i różnego rodzaju przeszkodach. Pstrągi to ryby niezwykle ostrożne i waleczne. O sukcesie w połowie decydować będzie przynęta i sposób jej podania. Za przynętę posłużą nam wszelkiego rodzaju sztuczne muszki, małe błystki obrotowe i wahadłowe, twisterki oraz nieduże woblerki. Przy wyborze przynęty często zwracamy uwagę na wygląd, rzadziej natomiast na jej zachowanie się w wodzie. O sposobie prowadzenia nawet nie wspomnę. Z przymrużeniem oka spoglądajmy na zdjęcia dużych ryb złowionych na tą czy inną błystkę czy woblera. To zwykła handlowa reklama. Zamiast tego zastanówmy się gdzie będziemy łowić, czy będziemy szli z prądem czy pod prąd rzeki. W okresie wczesno- wiosennym na kapryśne pstrągi szczególnie skuteczne są woblerki o długości 3,5-6cm o różnych odcieniach tak pływających jak i tonących. Osobiście preferuję modele pływające. Przynętę rzucamy z biegiem rzeki lekko skos i dajemy jej spłynąć od kilkunastu do kilkudziesięciu metrów, po czym zamykamy kabłąk kołowrotka i zaczynamy powolne zwijanie. Zatrzymujemy się na kilka sekund w miejscach przeszkód, domniemanych kryjówek pstrąga. Przynęta właściwie podana i prowadzona oraz wiara w jej skuteczność z pewnością przyniesie wymierne efekty. W konsekwencji koneserzy i tak wrócą bez ryby, ale bogatsi o kolejną fotę do albumu.

Pozdrawiam  Janek  Meyer

Koło Wałbrzych KWK

Pstrąg potokowy, potok, potokowiec (salmo trutta morpha fario) - należy do jednego z najszlachetniejszych trofeów wędkarskich. Zamieszkuje dzięki wędkarzom, pasjonatom tej ryby cały świat. Większą część Europy, całą Afrykę, USA, Nową Zelandię, Japonię czy Amerykę Południową. Zasiedla rzeki o szybkim nurcie w górach na podgórzu. Na nizinach występuje sporadycznie, w przypadkach gdy rzeki posiadają względnie niską i wyrównaną temperaturę. Jest to bardzo wrażliwa ryba na skład wód, zawartość tlenu i temperaturę. Samca, podobnie jak ma to miejsce u innych ryb łososiowatych charakteryzuje wykrzywiona ku górze dolna szczęka. U narybku płetwa ogonowa jest wcięta, ale w późniejszym okresie ryby mają ogon prosty. Miejsca zamieszkania pstrąga potokowego stanowią odrębną enklawę, biorąc pod uwagę całą długość rzeki (począwszy od źródła a kończywszy na ujściu do morza). Strefa ta nosi nazwę ''Krainy pstrąga i lipienia''. W górnych partiach wód powyższej krainy, tam gdzie najszybciej woda płynie i jest ona najzimniejsza, pstrągi posiadają dojrzałość płciową już przy długości 20 cm. Wysokościowo wytrzymują do 2000 m n.p.m. i w warunkach tych żyją samotnie bez innych gatunków ryb. Ponieważ ciężar ryby ściśle jest związany z otaczającym środowiskiem i warunkami pokarmowymi, nie świadczy o wieku ryby. Jest to ryba, dla której niezbędne są wszelkiego rodzaju kryjówki rzeczne np.: duże kamienie wyścielające dna rzek, konary drzew i jamy. Potrafi przez wiele lat trwać przy jednym upatrzonym miejscu (kryjówka) i wyrusza tylko  w celu odbycia tarła. Tarło trwa od października do grudnia, a jego początek jest zależny od długości lata i panujących w tym okresie temperatur.
Samice składają od 1000 do 1500 jaj koloru żółtopomarańczowego, z których potomstwo wylęga się po kilku miesiącach. Ikra oraz narybek narażone są na bardzo dużo zagrożeń, które nieraz powodują straty sięgające ok. 100 %. Polski Związek Wędkarski wspierając  przyrodę przeprowadza roczne zarybienia tzw. ''obwodów rybackich'' danego Okręgu PZW. Dzięki temu pogłowie tej szlachetnej ryby nie maleje. Najgorszym dla narybku zagrożeniem jest kanibalizm panujący wśród gatunku. Podobnie jak przy połowie innych pstrągów  skuteczna jest metoda muchowa (muszki suche i mokre zależnie od warunków), a tam gdzie dozwolone również spinning.

Okręg PZW w Olsztynie