y: Koło Nr 22 - Koszalin Miasto
TAKI SLICZNY ON JEST
Należy do ryb gatunku łososiowatych; zaliczany jest do tzw. rybiej arystokracji. Warunkiem jego egzystencji jest czysta, dobrze natleniona woda. Występuje gdzie dno jest twarde, piaszczyste, pokryte żwirem i licznymi większymi kamieniami. Pożywienie jego stanowią owady nawodne, małe rybki, przy czym nie gardzi osobnikami własnego gatunku. Pstrąg potokowy występuje na Podkarpaciu i w Sudetach, spotkamy go też w rzekach pomorskich i mazurskich, gdzie ma lepsze warunki bytowania, tu też osiąga ciężar przekraczający 3 kg przy długości powyżej 60cm. W potokach górskich rzadko przekracza 1kg i długość 40 cm. Pstrąga szukać będziemy w miejscach występowania licznych kryjówek tj. dołków, kamieni, podmyć brzegowych i różnego rodzaju przeszkodach. Pstrągi to ryby niezwykle ostrożne i waleczne. O sukcesie w połowie decydować będzie przynęta i sposób jej podania. Za przynętę posłużą nam wszelkiego rodzaju sztuczne muszki, małe błystki obrotowe i wahadłowe, twisterki oraz nieduże woblerki. Przy wyborze przynęty często zwracamy uwagę na wygląd, rzadziej natomiast na jej zachowanie się w wodzie. O sposobie prowadzenia nawet nie wspomnę. Z przymrużeniem oka spoglądajmy na zdjęcia dużych ryb złowionych na tą czy inną błystkę czy woblera. To zwykła handlowa reklama. Zamiast tego zastanówmy się gdzie będziemy łowić, czy będziemy szli z prądem czy pod prąd rzeki. W okresie wczesno- wiosennym na kapryśne pstrągi szczególnie skuteczne są woblerki o długości 3,5-6cm o różnych odcieniach tak pływających jak i tonących. Osobiście preferuję modele pływające. Przynętę rzucamy z biegiem rzeki lekko skos i dajemy jej spłynąć od kilkunastu do kilkudziesięciu metrów, po czym zamykamy kabłąk kołowrotka i zaczynamy powolne zwijanie. Zatrzymujemy się na kilka sekund w miejscach przeszkód, domniemanych kryjówek pstrąga. Przynęta właściwie podana i prowadzona oraz wiara w jej skuteczność z pewnością przyniesie wymierne efekty. W konsekwencji koneserzy i tak wrócą bez ryby, ale bogatsi o kolejną fotę do albumu.
Pozdrawiam Janek Meyer
Pstrąg potokowy, potok, potokowiec (salmo
trutta morpha fario) - należy do jednego z najszlachetniejszych trofeów
wędkarskich. Zamieszkuje dzięki wędkarzom, pasjonatom tej ryby cały
świat. Większą część Europy, całą Afrykę, USA, Nową Zelandię, Japonię
czy Amerykę Południową. Zasiedla rzeki o szybkim nurcie w górach na
podgórzu. Na nizinach występuje sporadycznie, w przypadkach gdy rzeki
posiadają względnie niską i wyrównaną temperaturę. Jest to bardzo
wrażliwa ryba na skład wód, zawartość tlenu i temperaturę. Samca,
podobnie jak ma to miejsce u innych ryb łososiowatych charakteryzuje
wykrzywiona ku górze dolna szczęka. U narybku płetwa ogonowa jest
wcięta, ale w późniejszym okresie ryby mają ogon prosty. Miejsca
zamieszkania pstrąga potokowego stanowią odrębną enklawę, biorąc pod
uwagę całą długość rzeki (począwszy od źródła a kończywszy na ujściu do
morza). Strefa ta nosi nazwę ''Krainy pstrąga i lipienia''. W górnych
partiach wód powyższej krainy, tam gdzie najszybciej woda płynie i jest
ona najzimniejsza, pstrągi posiadają dojrzałość płciową już przy
długości 20 cm. Wysokościowo wytrzymują do 2000 m n.p.m. i w warunkach
tych żyją samotnie bez innych gatunków ryb. Ponieważ ciężar ryby ściśle
jest związany z otaczającym środowiskiem i warunkami pokarmowymi, nie
świadczy o wieku ryby. Jest to ryba, dla której niezbędne są wszelkiego
rodzaju kryjówki rzeczne np.: duże kamienie wyścielające dna rzek,
konary drzew i jamy. Potrafi przez wiele lat trwać przy jednym
upatrzonym miejscu (kryjówka) i wyrusza tylko w celu odbycia tarła.
Tarło trwa od października do grudnia, a jego początek jest zależny od
długości lata i panujących w tym okresie temperatur.
Samice składają
od 1000 do 1500 jaj koloru żółtopomarańczowego, z których potomstwo
wylęga się po kilku miesiącach. Ikra oraz narybek narażone są na bardzo
dużo zagrożeń, które nieraz powodują straty sięgające ok. 100 %. Polski
Związek Wędkarski wspierając przyrodę przeprowadza roczne zarybienia
tzw. ''obwodów rybackich'' danego Okręgu PZW. Dzięki temu pogłowie tej
szlachetnej ryby nie maleje. Najgorszym dla narybku zagrożeniem jest
kanibalizm panujący wśród gatunku. Podobnie jak przy połowie innych
pstrągów skuteczna jest metoda muchowa (muszki suche i mokre zależnie
od warunków), a tam gdzie dozwolone również spinning.